چرا من؟

وقتی اندکی باران به لانه مورچه‌ای وارد می‌شود مورچه می‌گوید: «عالَم را سیل برد!».

برخی از آدم‌ها نیز این گونه‌اند: با اندکی سختی و فشار، دنیا در نظرشان تیره و تار می‌شود؛ گویا همه‌ی عالم بر سر آنها خراب شده است و گویا همه‌ی سختی‌های دنیا تنها و تنها در زندگی آنها وارد شده و فقط اوست که گرفتار بزرگترین بلاها شده است. راستی انسان، چقدر ضعیف، کم توان و بی‌تاب است!؟ و نگاه او چقدر محدود و ناقص!؟.

کافی است تنها اندکی دقیق‌تر به زندگی دیگران نظر کنیم و حتی از آنها بپرسیم که: «چقدر از زندگی خود راضی‌اند؟» «مشکلات زندگی آنها چقدر است؟» «آیا نگاه آنها به زندگی خویش نیز مانند نگاه ما به زندگی نیست؟»

بی‌شک تعداد کثیری از انسان‌ها [حتی آنها که در نظر ما زندگی خوب و ایده آلی دارند] این‌گونه می‌اندیشند و زندگی بروفق مرادشان نیست!.

پس مطمئن باشید: نه تنها ما در نحوه‌ی زندگی تنها نیستیم بلکه وجود این سختی‌ها و نابسامانی‌ها در زندگی دارای برکات فراوانی است که تنها با اندکی نگاه صحیح و جامع به آن برکات پی‌خواهیم برد.